Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την ευρύτερη διείσδυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στο μίγμα καυσίμου της αγοράς ηλεκτρισμού αφορά στον στοχαστικό χαρακτήρα της λειτουργίας των φωτοβολταϊκών και των ανεμογεννητριών, δηλαδή στην αδυναμία ρύθμισης της προσφοράς ηλεκτρικής ενέργειας ανάλογα με τη ζήτηση. Η επίλυση αυτού του προβλήματος μπορεί να αναζητηθεί στην ανάπτυξη διατάξεων αποθήκευσης της πλεονάζουσας ηλεκτρικής ενέργειας και διάθεσής της «ετεροχρονισμένα», ανάλογα με τις ανάγκες. Από τις διάφορες τεχνικές αποθήκευσης, το έργο προτείνει ένα σύστημα κλειστού βρόγχου αποτελούμενο από κυψέλη καυσίμου/ηλεκτρόλυσης και μονάδας αποθήκευσης υδρογόνου. Σε μια τέτοια διάταξη, η πλεονάζουσα πράσινη ηλεκτρική ενέργεια χρησιμοποιείται για την παραγωγή υδρογόνου από διάσπαση του νερού (στη μονάδα ηλεκτρόλυσης) και την αποθήκευση του παραγόμενου Η2 σε υδρίδια μετάλλων. Όταν υπάρχει αυξημένη ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας, το αποθηκευμένο Η2 επανασυνδέεται με το Ο2 στην κυψέλη καυσίμου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, θερμότητας και νερού κλείνοντας τον κύκλο.
